نابرابری درآمد

در ایالات متحده، شکاف درآمدی بین افراد ثروتمند و افراد دیگر برای بیش از 30 سال به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

نابرابری درآمد

نابرابری دستمزد

نابرابری درآمد نژادی

شکاف دستمزد مدیر عامل و کارگر

نابرابری درآمد

درآمد شامل جریان‌های درآمد حاصل از دستمزد، حقوق، سود حساب پس‌انداز، سود سهام سهام، اجاره، و سود حاصل از فروش چیزی به قیمتی بیشتر از آنچه برای آن پرداخت کرده‌اید است. برخلاف آمار ثروت، ارقام درآمد شامل ارزش خانه، سهام یا سایر دارایی ها نمی شود. نابرابری درآمد به میزان توزیع درآمد به شیوه ای نابرابر بین جمعیت اشاره دارد.

در طول چهار دهه گذشته، 1 درصد ثروتمندترین آمریکایی ها از سریع ترین رشد درآمد برخوردار بوده اند. سریع‌ترین افزایش در بالای نردبان اقتصادی رخ داده است. بین سال‌های 1979 تا 2019، متوسط درآمد 0. 01 درصد ثروتمندترین خانواده‌ها، گروهی که امروزه حدود 31500 نفر را تشکیل می‌دهند، بیش از 9 برابر سریع‌تر از درآمد 20 درصد پایین‌ترین درآمدها رشد داشته است. این ارقام دفتر بودجه کنگره شامل درآمد حاصل از کار و سرمایه گذاری است. آن‌ها مالیات و کمک‌های عمومی مبتنی بر ابزار، مانند کوپن غذا و Medicaid را در نظر نمی‌گیرند.

بر اساس گزارش دفتر بودجه کنگره، نابرابری‌های درآمدی اکنون به حدی آشکار شده است که 1 درصد ثروتمندترین خانوارهای آمریکا به طور متوسط بیش از 84 برابر بیشتر از 20 درصد پایین در سال 2019 درآمد داشتند. برج های آمریکایی در 0. 01 درصد بالا به طرز خیره کننده ای بالاتر هستند. با متوسط درآمد خانوار 43 میلیون دلاری، آنها 1807 برابر بیشتر از 20 درصد پایین درآمد دارند.

شکاف درآمد ایالات متحده همیشه به اندازه امروز گسترده نبوده است. در پاسخ به نابرابری سرسام‌آور عصر طلایی در اوایل دهه 1900، جنبش‌های اجتماعی و سیاست‌گذاران مترقی با موفقیت مبارزه کردند تا از طریق مالیات‌های منصفانه به پایین‌تر بروند و از طریق افزایش اتحادیه‌ها و اصلاحات دیگر به پایین‌تر برسند. اما در ابتدای دهه 1970، این سطح‌ها شروع به فرسایش کردند و کشور به سطوح شدید نابرابری بازگشت. بر اساس داده‌های تحلیل شده توسط امانوئل سائز، اقتصاددان دانشگاه کالیفرنیا برکلی، نسبت بین میانگین درآمد 0. 1 درصد بالا و 90 درصد پایین به سطوح عصر طلایی در سال‌های قبل از بحران مالی 2008 رسیده است.

در طی پنج دهه گذشته ، براساس آمار و ارقام موجود در پایگاه داده جهانی نابرابری ، 1 درصد برتر از درآمد آمریکایی ها تقریباً سهم خود را از درآمد ملی دو برابر کرده اند. در همین حال ، نرخ فقر "رسمی" دفتر سرشماری برای همه خانواده های ایالات متحده صرفاً بالا و پایین بوده است. در سال 2011 ، دفتر سرشماری شروع به انتشار یک اقدام فقر "تکمیلی" کرد که دقیق تر است اما هنوز هم تعداد افراد ثروتمندترین کشور جهان را که باید برای رسیدن به اهداف خود تلاش کنند ، درک می کند. قانون امداد همه گیر فدرال به طور قابل توجهی نرخ فقر کودک را کاهش می دهد ، اما این برنامه ها موقتی بودند.

بالاترین 0. 01 درصد و 0. 1 درصد از درآمد در این کشور شاهد افزایش درآمد آنها بسیار سریعتر از بقیه 1 درصد برتر در دهه های اخیر است. هر دوی این گروه های فوق العاده ، بلافاصله پس از تصادفات مالی 1929 و 2008 ، درآمد خود را کاهش دادند ، اما پس از بحران اخیر ، بهبود بسیار خوبی داشتند. تمرکز درآمد امروز به همان اندازه که در دهه بیست و یکم بود شدید است.

داده های دفتر بودجه کنگره نشان می دهد که مالیات ها و کمک های عمومی آزمایش شده ، تقسیم درآمد را تا حدودی کاهش می دهد ، اما شکاف ها حیرت انگیز هستند. بین سالهای 1979 و 2019 ، ثروتمندترین 0. 01 درصد از خانوارها پس از حسابداری از مالیات و نقل و انتقالات ، نرخ رشد درآمد تجمعی 507 درصد را داشتند. این بیش از پنج برابر نرخ رشد 94 درصدی برای 20 درصد پایین خانوارها است. کاهش مالیات برای ثروتمندان عامل اصلی این نابرابری در حال افزایش است. بالاترین نرخ مالیات حاشیه ای ایالات متحده در سال 1979 70 درصد بود ، در مقایسه با فقط 37 درصد امروز.

ثروتمندان همچنین از رفتار ترجیحی کد مالیات از درآمد حاصل از سرمایه گذاری ها بسیار سودمند هستند. آمریکایی هایی که جزء افراد بسیار ثروتمند نیستند ، اکثریت قریب به اتفاق درآمد خود را از دستمزد و حقوق دریافت می کنند. اما هرچه گروه درآمد ایالات متحده بالاتر باشد ، داده های IRS نشان می دهد ، سهم درآمد حاصل از سود سرمایه گذاری بیشتر است. بالاترین نرخ مالیات برای سود سرمایه بلند مدت فقط 20 درصد است ، در مقایسه با نرخ بالای مالیات حاشیه ای در درآمد عادی 37 درصد.

نابرابری دستمزد

بین سال‌های 1979 تا 2007، طبق تحقیقات موسسه سیاست اقتصادی، درآمد چک برای افرادی که در 1 درصد ثروتمندترین و 0. 1 درصد قرار داشتند، افزایش یافت. درآمد دستمزد و حقوق این گروه های نخبه پس از بحران مالی 2008 کاهش یافت اما نسبتاً سریع بهبود یافت. بین سال‌های 2009 تا 2019، 90 درصد پایین‌ترین افراد تنها 8. 7 درصد رشد دستمزد داشتند، در مقایسه با 20. 4 درصد برای 1 درصد بالا و 30. 2 درصد برای 0. 1 درصد بالا.

بهره وری از سال 1948 با نرخ نسبتا ثابتی افزایش یافته است. اما دستمزد کارگران آمریکایی از دهه 1970 با این افزایش بهره وری مطابقت نداشته است. غرامت ساعتی کارگران اساساً ثابت بوده و از سال 1979 تا 2021 (پس از تعدیل تورم) فقط 17. 3 درصد افزایش یافته است. بر اساس گزارش موسسه سیاست اقتصادی، در همین بازه زمانی، بهره وری کارگران 64. 6 درصد افزایش یافته است. به عبارت دیگر، بهره‌وری با سرعتی 3. 7 برابر سریع‌تر از دستمزد کارگران رشد کرد.

یکی از عوامل افزایش شکاف درآمد، کاهش اتحادیه های کارگری ایالات متحده است. از آنجایی که سهم نیروی کار که توسط اتحادیه نمایندگی می شود از زمان اوج خود در دهه های 1940 و 1950 به کمتر از 11 درصد کاهش یافته است، افرادی که در بالای مقیاس درآمد هستند قدرت خود را برای تحریف قوانین اقتصادی به نفع خود افزایش داده اند و نابرابری درآمد را بیشتر می کنند..

مردان اکثریت قاطع پردرآمدترین افراد در سرتاسر اقتصاد ایالات متحده را تشکیل می‌دهند، اگرچه زنان در حال حاضر تقریباً نیمی از نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. بر اساس تجزیه و تحلیل توماس پیکتی، امانوئل سائز و گابریل زوکمن، زنان تنها 27 درصد از 10 درصد برتر را تشکیل می دهند و سهم آنها از گروه های درآمد بالاتر حتی کمتر است. در میان 1 درصد بالا، زنان اندکی کمتر از 17 درصد از کارگران را تشکیل می دهند، در حالی که در سطح 0. 1 درصد بالا، تنها 11 درصد را تشکیل می دهند.

از سال 1985 ، میانگین پاداش وال استریت 1،743 درصد افزایش یافته است ، از 13. 970 دلار به 257. 500 دلار در سال 2021 (برای تورم تنظیم نشده است). براساس تجزیه و تحلیل مؤسسه مطالعات سیاست ، اگر حداقل دستمزد با این نرخ افزایش یافته باشد ، امروز به جای 7. 25 دلار 61. 75 دلار ارزش دارد. کل استخر جایزه 2021 برای 180،000 کارمند وال استریت مستقر در شهر نیویورک 45 میلیارد دلار بود-به اندازه کافی برای پرداخت بیش از 1 میلیون شغل با پرداخت 15 دلار در ساعت به مدت یک سال. از آنجا که افراد ثروتمند می توانند بخش اعظم درآمد خود را از بین ببرند ، پاداش های عظیم وال استریت تقریباً تأثیر محرکی به عنوان افزایش دستمزد کارگران با دستمزد کم که مجبور به خرج کردن تقریباً در هر دلار است ، ندارند. افزایش شدید پاداش های وال استریت نیز به نژاد و نابرابری جنسیتی کمک کرده است ، همانطور که در بخش های حقایق ما در مورد این موضوعات شرح داده شده است.

نابرابری درآمدی نژادی

در سال 2021 ، 500 مدیرعامل Fortune ، که به طور متوسط 18. 3 میلیون دلار درآمد کسب کرده اند ، فقط چهار نفر از سیاه پوست و 17 نفر از لاتین را شامل می شدند - فقط 4 درصد از کل. در مقابل ، براساس گزارش مؤسسه مطالعات سیاست ، داده های مؤسسه سیاست اقتصادی ، این گروه ها 43 درصد از کارگران ایالات متحده را تشکیل می دهند که از افزایش حداقل دستمزد فدرال به 15 دلار در ساعت تا سال 2025 بهره مند می شوند. افراد سیاه پوست و لاتین 31 درصد از کل نیروی کار ایالات متحده را تشکیل می دهند.

یکی از شاخص های نابرابری های نژادی در بالای مقیاس درآمد ایالات متحده ، آستانه ورود به 10 درصد برتر است. به گفته مرکز تحقیقات پیو ، برای اینکه خانواده های سفیدپوست بتوانند آن را در گروه نژادی خود به این سطح از درآمدزان تبدیل کنند ، آنها باید حداقل سالانه 117. 986 دلار درآمد داشته باشند - تقریباً دو برابر آستانه خانواده های سیاه پوست.

تبعیض نژادی به اشکال مختلف ، از جمله در آموزش ، استخدام و شیوه های پرداخت ، به شکاف های مداوم درآمد کمک می کند. براساس داده های BLS ، از سه ماهه سوم سال 2022 ، کارگر سفید پوست 25 درصد بیشتر از کارگر سیاه پوست معمولی و حدود 28 درصد بیشتر از کارگر لاتین متوسط بود.

نرخ بیکاری سیاه به طور مداوم دو برابر بیشتر از کارگران سفید پوست است. این نرخ ها فقط کسانی را که به طور فعال به دنبال کار هستند ، به حساب می آورد و کسانی را که از یافتن شغل خودداری کرده اند ، کنار می گذارد. در حالی که شکاف های نژادی در سالهای اخیر تا حدودی کاهش یافته است ، این اختلافات گسترده است. براساس داده های BLS ، در نوامبر 2022 ، بیکاری سیاه 5. 7 درصد ، در مقایسه با 3. 2 درصد برای کارگران سفید پوست بود.

مدیران مدلی

دستمزد مدیران عامل عامل اصلی افزایش نابرابری درآمدی در ایالات متحده برای چندین دهه بوده است و شکاف بین دستمزد مدیرعامل و کارگران تنها در طول همه‌گیری افزایش یافته است.

در سال 2021، مدیران عامل شرکت ها به سرعت دستمزد کارگران را به خاطر ایجاد تورم مقصر دانستند. اما تجزیه و تحلیل AFL-CIO نشان می دهد که دستمزد واقعی کارگران در سال 2021 پس از تعدیل تورم در واقع 2. 4 درصد کاهش یافته است. در همین حال، شرکت‌های S& P 500 دستمزد مدیرعامل خود را به طور متوسط 18. 2 درصد افزایش دادند و در عین حال از سود بی‌سابقه‌ای برخوردار بودند و رکورد 882 میلیارد دلاری را برای بازخرید سهام خرج کردند.

گزارش موسسه مطالعات سیاست در مورد 300 شرکت آمریکایی با کمترین میانگین دستمزد کارگران در سال 2020 نتایج مشابهی را به دست آورد. در بیش از یک سوم این شرکت‌ها، متوسط دستمزد کارگران از نرخ تورم در سال 2021 بالاتر نرفت. در مقابل، دستمزد مدیران عامل در همین شرکت‌های با دستمزد پایین با 31 درصد افزایش به میانگین 10. 6 میلیون دلار، برای میانگین شکاف دستمزد 670 افزایش یافت. به 1. در 49 شرکت از 300 شرکت، نسبت های پرداخت از 1000 به 1 فراتر رفت، در حالی که تنها 27 شرکت دارای نسبت های کمتر از 100 به 1 بودند.

تجزیه و تحلیل موسسه مطالعات سیاست از سال اول همه‌گیری نشان داد که در حالی که کارگران عادی در مواجهه با کووید-19 تلاش می‌کردند، بسیاری از هیئت‌مدیره‌های شرکت‌ها بر حمایت از حقوق هنگفت مدیران عامل خود متمرکز شدند. بیش از نیمی از 100 شرکت S& P 500 با کمترین میانگین دستمزد کارگران، پست‌های هدف پاداش یا قوانین جعلی را برای افزایش دستمزد مدیران عامل در سال 2020 جابه‌جا کردند. در میان این شرکت‌های تقلب در قوانین، دستمزد مدیران عامل به طور متوسط 15. 3 میلیون دلار بود که 29 درصد نسبت به سال 2019 افزایش داشت. دستمزد به طور متوسط 28187 دلار بود که 2 درصد کمتر از نرخ دستمزد کارگران در سال 2019 بود. نسبت بین دستمزد مدیرعامل و متوسط دستمزد کارگران در این 51 شرکت به طور متوسط 830 به 1 بوده است.

از آنجایی که اتحادیه های ایالات متحده نقش اقتصادی کمتری ایفا می کنند، شکاف بین دستمزد کارگران و مدیران عامل از اوایل دهه 1990 افزایش یافته است. در سال 1980، متوسط ​​مدیر عامل شرکت های بزرگ فقط 42 برابر متوسط ​​کارگر آمریکایی درآمد داشت. در سال 2021، شکاف دستمزد مدیران عامل و کارکنان تقریباً هشت برابر بیشتر از سال 1980 بود. طبق گزارش AFL-CIO، مدیران عامل شرکت های S& P 500 در سال 2021 324 برابر میانگین دستمزد کارگران ایالات متحده دریافت کردند. دستمزد مدیران عامل به طور متوسط 18. 3 میلیون دلار در مقایسه بامیانگین حقوق کارگران 58260 دلار است. در طول قرن بیست و یکم، شکاف سالانه بین دستمزد مدیر عامل و دستمزد معمولی کارگران به طور متوسط حدود 350 به 1 بوده است.

انفجار پرداخت مدیرعامل ، همانطور که در تجزیه و تحلیل AFL-CIO نشان داده شده است ، با روند در انتهای پایین مقیاس دستمزد ایالات متحده به شدت تضاد دارد. متوسط پرداخت مدیرعامل در شرکت های S& P 500 از سال 1991 642 درصد افزایش یافته است ، در حالی که کنگره بیش از یک دهه حداقل دستمزد را طی نکرده است. حداقل دستمزد فدرال برای سرورهای رستوران و سایر کارگران پر شده از سال 1991 فقط 2. 13 دلار در ساعت منجمد شده است. طبق گفته وزارت کار ، 27 ایالت ضمن حفظ این سیستم دو لایه ، حداقل حداقل خود را افزایش داده اند. هفت ایالت و ولسوالی کلمبیا دستمزد فرعی را به طور کلی حذف کرده اند و یا در حال گذر هستند ، در حالی که در میشیگان این موضوع از دسامبر 2022 در دادگاه ها گره خورده است. در 6 ایالت ، حداقل حداقل 2. 13 دلار است. در حالی که کارفرمایان از نظر فنی قرار است تفاوت را ایجاد کنند اگر کارگران به اندازه کافی در نکاتی برای رسیدن به حداقل 7. 25 دلار فدرال کسب نکنند ، این قانون تا حد زیادی غیرقابل اجرا است.< SPAN> انفجار پرداخت مدیرعامل ، همانطور که در تجزیه و تحلیل AFL-CIO نشان داده شده است ، با روند در انتهای پایین مقیاس دستمزد ایالات متحده به شدت تضاد دارد. متوسط پرداخت مدیرعامل در شرکت های S& P 500 از سال 1991 642 درصد افزایش یافته است ، در حالی که کنگره بیش از یک دهه حداقل دستمزد را طی نکرده است. حداقل دستمزد فدرال برای سرورهای رستوران و سایر کارگران پر شده از سال 1991 فقط 2. 13 دلار در ساعت منجمد شده است. طبق گفته وزارت کار ، 27 ایالت ضمن حفظ این سیستم دو لایه ، حداقل حداقل خود را افزایش داده اند. هفت ایالت و ولسوالی کلمبیا دستمزد فرعی را به طور کلی حذف کرده اند و یا در حال گذر هستند ، در حالی که در میشیگان این موضوع از دسامبر 2022 در دادگاه ها گره خورده است. در 6 ایالت ، حداقل حداقل 2. 13 دلار است. در حالی که کارفرمایان از نظر فنی قرار است تفاوت را ایجاد کنند اگر کارگران به اندازه کافی در نکاتی برای رسیدن به حداقل 7. 25 دلار فدرال کسب نکنند ، این قانون تا حد زیادی عملی نیست. انتهای پایین مقیاس دستمزد ایالات متحده. متوسط پرداخت مدیرعامل در شرکت های S& P 500 از سال 1991 642 درصد افزایش یافته است ، در حالی که کنگره بیش از یک دهه حداقل دستمزد را طی نکرده است. حداقل دستمزد فدرال برای سرورهای رستوران و سایر کارگران پر شده از سال 1991 فقط 2. 13 دلار در ساعت منجمد شده است. طبق گفته وزارت کار ، 27 ایالت ضمن حفظ این سیستم دو لایه ، حداقل حداقل خود را افزایش داده اند. هفت ایالت و ولسوالی کلمبیا دستمزد فرعی را به طور کلی حذف کرده اند و یا در حال گذر هستند ، در حالی که در میشیگان این موضوع از دسامبر 2022 در دادگاه ها گره خورده است. در 6 ایالت ، حداقل حداقل 2. 13 دلار است. در حالی که کارفرمایان از نظر فنی قرار است تفاوت را ایجاد کنند اگر کارگران به اندازه کافی در نکاتی برای رسیدن به حداقل 7. 25 دلار فدرال کسب نکنند ، این قانون تا حد زیادی غیرقابل اجرا است.