ریالی

ریال (به زبان فارسی: رحال ؛ ISO 4217 کد IRR) ارز ایران است. این ماده به 100 دینار تقسیم می شود ، اما به دلیل مقدار بسیار کم جریان ریال ، هیچ کس از ریال در حسابداری استفاده نمی شود.

این نام از واقعی اسپانیا مشتق شده است ، که برای چند قرن بود ، ارز در اسپانیا (مشتق شده از اسپانیایی ری = کینگ).

اگرچه "تومان" دیگر واحد رسمی ارز ایران نیست ، ایرانیان معمولاً مبلغ پول و قیمت کالاها را در "تومن ها" بیان می کنند. برای این منظور ، یکی "تومان" برابر با 10 ریال است. با وجود این استفاده ، مبلغ پول و قیمت کالاها تقریباً همیشه در ریال نوشته شده است. به عنوان مثال ، علامت کنار یک نان نان در یک فروشگاه ، قیمت ریال ها را بیان می کند ، به عنوان مثال ، "200 ریال" ، حتی اگر از منشی ، اگر از من خواسته شود ، می گوید که نان "20 تومان" است.

هیچ نمادی رسمی برای ارز وجود ندارد اما استاندارد ایرانی ISIRI 820 نمادی را برای استفاده در ماشین تحریر تعریف کرد (با ذکر این که این یک اختراع کمیته استاندارد است) و دو استاندارد ایرانی ISIRI 2900 و ISIRI 3342 یک کد شخصیت را تعریف می کنند. برای آن استفاده می شوداستاندارد یونیکد دارای یک شخصیت سازگاری است که علامت ریال U+FDFC را تعریف می کند (HTML: &#65020 ؛).[1]

فهرست

تاریخ

بیشتر اسکناس های ریالی ایرانی.(5. 000 ، 10. 000 ، 20. 000 ، 50. 000 ، 100. 000 اسکناس ریالی و 500. 000 چک پول ریال)

ریال برای اولین بار در سال 1798 به عنوان سکه ای به ارزش 1250 دینار یا یک هشتم یک تومان معرفی شد. در سال 1825 ، ریال صادر شد و قیران 1000 دینار (یک دهم تومان) به عنوان بخشی از یک سیستم اعشاری صادر شد. ریال در سال 1932 جایگزین Qiran شد ، اگرچه به صد دینارهای جدید (جدید) تقسیم شد.[استناد لازم]

قبل از اعشار در سال 1932 ، از این سکه ها و ارزها استفاده می شد ، و برخی از این اصطلاحات هنوز هم در زبان ها و ضرب المثل های ایرانی استفاده گسترده ای دارند: [2]

ارزش

نرخ ارز دلار آمریکا/ایرانی از سال 2003 ، هنگامی که ایران "نرخ ارز شناور مدیریت شده" را اتخاذ کرد ، نسبتاً پایدار مانده است.

مانده پرداخت ایران (2003-2007). حساب سرمایه آن (هر دو بلند مدت و کوتاه مدت) در همان دوره کاهش یافته است.[4]

در سال 1932 ، نرخ ارز با پوند انگلیس 1 پوند = 59. 75 ریال بود. این در سال 1936 به 80. 25 تغییر یافت ، 64. 350 در سال 1939 ، 68. 8 در سال 1940 ، 141 در سال 1941 و 129 در سال 1942. در سال 1945 ، ایران با 1 دلار = 32. 25 ریال به دلار آمریکا به عنوان میخ برای ارز خود تغییر داد. این نرخ به 1 دلار = 75. 75 ریال در سال 1957 تغییر یافت. ایران کاهش ارزش دلار را در سال 1973 دنبال نکرد و منجر به یک میخ جدید 1 دلار = 68. 725 ریال شد. گیره به دلار ایالات متحده در سال 1975 کاهش یافت.

در سال 1979 ، 1 ریال برابر 0. 0141 دلار بود. ارزش ارز ایران پس از انقلاب اسلامی به دلیل پرواز سرمایه از کشور ، به طرز فجیعی کاهش یافت.[5] [6] مطالعات تخمین می زند که پرواز سرمایه از ایران اندکی قبل و بعد از انقلاب در محدوده 30 تا 40 میلیارد دلار است.[7] در حالی که در 15 مارس 1978 ، 71. 46 ریال برابر با یک دلار آمریکا ، در ژوئیه 1999 ، 9430 ریال به یک دلار رسید. با این حال ، ارزش ریال از سال 1999 پایدارتر شده است ، زیرا اقتصاد ایران به سرعت و دور از منطقه دلار در حال رشد است.(نگاه کنید به تاریخچه نرخ ارز ایران: 1975 - 2007).

تزریق درآمد ناگهانی ارز در سیستم اقتصادی پدیده "بیماری هلندی" در یک کشور را تشکیل می دهد. برای یک کشور مبتلا به بیماری هلندی دو پیام اصلی وجود دارد: از دست دادن رقابت قیمت در کالاهای تولیدی آن ، و از این رو صادرات آن کالاها. و افزایش واردات. هر دو مورد در ایران به وضوح قابل مشاهده است.[8]

اگرچه به عنوان "نرخ بازار" (بین بانکی) توصیف شده است ، ارزش ریال ایران به شدت توسط بانک مرکزی کنترل می شود. مالکیت دولت درآمدهای صادرات نفت و ذخایر بزرگ آن ، نظارت بر نامه های اعتباری ، همراه با حساب خروجی فعلی و سرمایه - جریان خروجی اجازه مدیریت تقاضا را می دهد. بانک مرکزی به منظور حمایت از رقابت در صادرات غیر نفتی ، به ریال از نظر اسمی (به طور متوسط 4. 6 ٪ در سال 2009) ضعیف شده است.

یک بازار سیاه فعال در ارز خارجی وجود دارد ، اما توسعه نرخ TSE و در دسترس بودن آماده ارزی بیش از سال 2000 ، دیفرانسیل را به همان اندازه IR100 در اواسط سال 2000 کاهش می دهد.[9] با این حال ، این گسترش دوباره در سپتامبر 2010 افزایش یافت زیرا کانال های انتقال ارز خارجی به و از ایران به دلیل تحریم های بین المللی مسدود شده اند.[10] [11]

سیاست پولی توسط شبکه ای متشکل از 50 فروشنده فارکس تحت مدیریت ایران در ایران، خاورمیانه و اروپا تسهیل می شود. طبق گزارش WSJ و دلالان، دولت ایران روزانه 250 میلیون دلار می فروشد تا نرخ برابری ریال ایران در برابر دلار آمریکا بین 9700 تا 9900 (2009) حفظ شود.[12] گاهی اوقات مقامات تصمیم می‌گیرند که پول ملی را عمداً با خودداری از عرضه ارز برای کسب درآمد ریالی بیشتر، معمولاً در مواقعی که دولت با کسری بودجه مواجه است، تضعیف کنند.[13]

نرخ ارز: ریال به ازای هر دلار آمریکا – 10, 800 (2011 est.), 10, 308 ( 2010 ), 9, 864 ( 2009 ), 9, 143 ( 2008 ), 9, 408 ( 2007 ), 9, 227 ( 2006 ); 8, 964 ( 2005 ) ; 8885 (2004); 8193 (2003) [14]

پیش یکسان سازی، ریال به ازای هر دلار آمریکا: بازار : 8200 (2002); 8, 050 (2001); 8, 350 (2000) [ 15 ] ترجیحی : 6, 906 (2002); 1, 753 (2001); 1764 (2000) [16]

افزایش شکاف بین نرخ ارز رسمی و غیررسمی در سال 2011 بیش از 20 درصد (از نوامبر 2011) است. این نشان دهنده همبستگی بین ارزش ارزهای خارجی و محیط تورمی داخلی است.[17]

نرخ غیررسمی ریال در برابر دلار آمریکا در ژانویه 2012 نوسانات شدیدی را تجربه کرد (در پی تحریم‌های بین‌المللی جدید طی چند روز 50 درصد ارزش خود را از دست داد)، در نهایت در پایان دوره به 17000 ریال رسید و در نتیجه رقابت‌پذیری ایران را تقویت کرد. صنایع داخلیبانک مرکزی اعلام کرد که نرخ رسمی ریال در برابر دلار را از تاریخ 28 دی ماه 1391 12260 ریال تعیین می کند و درصدد تامین تمامی تقاضای ارز از طریق بانک ها است.[ 18 ] [ 19 ] [ 20 ] [ 21 ] [ 22 ] یک روز قبل از آن، رئیس جمهور احمدی نژاد تصمیم به آزادسازی مکانیسم تعیین نرخ سود بانکی گرفت و به بانک ها اختیار داد تا نرخ سود را تا 21 درصد افزایش دهند.[18]

دستکاری بازار سیا

گزارش ها حاکی از آن است که سیا در چند سال گذشته تلاش کرده است تا ریال ایران را به منظور بی ثبات کردن کشور دستکاری کند، هرچند ناموفق.[ 23 ] [ 24 ]

سیستم نرخ ارز

تا سال 2002، نظام نرخ ارز ایران مبتنی بر یک سیستم چند لایه بود که در آن شرکت‌های دولتی و فرادولتی از «نرخ ترجیحی یا رسمی» (1750 ریال برای 1 دلار) بهره می‌بردند در حالی که بخش خصوصی باید «نرخ بازار» را پرداخت می‌کرد.(8000 ریال برای 1 دلار)، از این رو فضای رقابتی نابرابر ایجاد می کند.«نرخ رسمی» ریال ایران - 1750 به ازای هر دلار آمریکا - برای دریافت‌های صادرات نفت و گاز، واردات کالاها و خدمات ضروری و بازپرداخت بدهی خارجی اعمال می‌شود.«نرخ صادرات» که از اردیبهشت 95 به ازای هر دلار 3000 ریال تعیین شده بود، برای سایر معاملات تجاری، اما عمدتاً برای واردات کالاهای سرمایه ای شرکت های دولتی اعمال می شود.[9]

در سال 1377، بانک مرکزی به منظور کاهش فشار بر صادرکنندگان، سیستم گواهی ارزی را معرفی کرد که به صادرکنندگان امکان داد و ستد اوراق گواهی ارز را در بورس اوراق بهادار تهران می داد و به این ترتیب ارزش ریالی شناور به نام "نرخ TSE" یا "TSE" ایجاد کرد. نرخ بازار". این روش سرانجام در مارس 2000 جایگزین «نرخ صادرات» ثابت (IR3000:1 دلار آمریکا) شد و از آن زمان در حدود IR8500:1 دلار آمریکا ثابت ماند.

در مارس 2002، سیستم چند لایه با نرخ ارز یکپارچه و مبتنی بر بازار جایگزین شد. در سال 2002 "نرخ رسمی" a/k/a "نرخ ترجیحی" (IR1752:1 دلار آمریکا) لغو شد و نرخ TSE مبنای رژیم جدید ارز خارجی واحد شد.[ 25 ] بانک مرکزی ایران، بیش از 90 درصد ارز را به بازار داخلی هدایت می کند (2012).[26]

محدودیت مبادله

محدودیت مبادله‌ای ناشی از محدودیت‌های قابل انتقال سود ریالی از سرمایه‌گذاری‌های خاص تحت قانون حمایت و تشویق سرمایه‌گذاری خارجی و محدودیت‌های سایر پرداخت‌های بین‌المللی جاری مرتبط با سرمایه‌گذاری بر اساس این قانون است.[27]

چندین روش ارزی

در سال 2010، موارد چند روش ارزی ناشی از موارد زیر است: [27]

1. یارانه های بودجه ای برای خرید ارز در ارتباط با پرداخت برخی از اعتبارات اسنادی که قبل از 21 مارس 2002 تحت سیستم نرخ ارز چندگانه قبلی افتتاح شده است (به بالا مراجعه کنید).
2. تکلیف واحدهایی که تخصیص ارز را با «نرخ تخصیصی» یارانه‌ای در نظام چند نرخی قبلی دریافت کرده بودند، مبنی بر تسلیم تخصیص‌های استفاده نشده به بانک مرکزی ایران با نرخ تخصیصی.

تا سال 2012، دلار بسته به جایی که ارز خود را می‌خرید، نرخ‌های مبادله متفاوتی داشت [28]

• نرخ ارز رسمی نرخ ارز
• نرخ ارز مرجع
• نرخ ارز بازار سیاه

تغییر نام

به دلیل پایین بودن ارزش فعلی ریال و اینکه مردم به ندرت از این اصطلاح استفاده می کنند، تغییر واحد پول یا تغییر واحد پول برای اولین بار در اواخر دهه 1980 پیشنهاد شد. این موضوع در نتیجه انتشار اسکناس‌های بزرگتر در سال 1382 دوباره مطرح و مورد بحث قرار گرفته است. مخالفان تغییر ارزش نسبت به تورم بیشتر ناشی از اثرات روانی و افزایش سرعت پول که منجر به بی‌ثباتی بیشتر در اقتصاد ایران می‌شود نگران هستند..[ 29 ] [ 30 ] [ 31 ]

در 12 آوریل 2007، کمیسیون اقتصاد مجلس آغاز یک پیش نویس قانونی را برای تغییر واحد پول اعلام کرد و مدعی شد که تغییر واحد پول به کاهش تورم در جاهای دیگر، مانند ترکیه کمک کرده است.[ 32 ] [ 33 ] در سال 2008، یکی از مقامات بانک مرکزی ایران گفت که این بانک قصد دارد چهار صفر از ریال کاهش دهد و نام آن را به تومان تغییر دهد.[ 34 ] بانک دو چک مسافرتی جدید که عملکردی کاملاً شبیه اسکناس دارد به ارزشهای 500000 و 1000000 ریال چاپ کرد. با این حال، آنها به ترتیب اعداد "50" و "100" را در گوشه سمت راست بالای خود نوشته اند که به عنوان اولین گام به سمت یک ارز جدید دیده می شود.[34]

در سال 2010، رئیس جمهور احمدی نژاد اعلام کرد که ایران سرانجام سه صفر (از چهار صفر پیشنهادی اولیه) را به عنوان بخشی از طرح اصلاحات اقتصادی از پول ملی خود حذف خواهد کرد.[35]

در آوریل 2011، گزارش شد که بانک دولتی ایران در حال کار بر روی یک پروژه شش ماهه بازنگری برای کاهش چهار صفر از پول ملی و جایگزینی اسکناس‌های قدیمی با اسکناس‌های جدید است، مشابه تغییر ارزش لیر ترکیه و معرفی لیر جدید ترکیه در2005. [ 36 ] [ 37 ] [ 38 ] [ 39 ]

در 21 ژوئیه 2011 یک وب سایت برای نظرسنجی از مردم در مورد طرح تغییر هویت راه اندازی شد. به مردم اجازه داده شد که در مورد چند عدد صفر و نام واحد پول جدید رای دهند. نتایج اولیه حاکی از قطع چهار صفر (در راستای توصیه دولت) و تغییر نام به پارسی ایرانی است.[40]

سکه

ریال اول

سکه نقره در عناوین ?، ¼، ½ و 1 ریال منتشر شد.

ریال دوم

اولین سکه‌های واحد پول ریال دوم در عناوین 1، 2، 5، 10 و 25 دینار، ½، 1، 2 و 5 ریال بود که سکه‌های ½ تا 5 ریالی نقره ضرب شد. سکه های طلای پهلوی نیز منتشر شد که ارزش اولیه آن 100 ریال بود. در سال 1944 ضرب سکه نقره کاهش یافت و کوچکترین سکه های نقره یک ریال بود. در سال جاری نیز ضربات تمام ارزهای زیر 25 دینار متوقف شد. در سال 1945 سکه های نقره 10 ریالی عرضه شد. در سال 1953، ضرب سکه های نقره متوقف شد و کوچکترین سکه در حال حاضر 50 دینار است. سکه 20 ریالی در سال 1351 وارد بازار شد.

پس از انقلاب اسلامی، طرح‌های سکه‌ها برای حذف مجسمه شاه تغییر یافت، اما اندازه‌ها و ترکیبات آن بلافاصله تغییر نکرد. سکه های 50 دیناری فقط در سال 1358 ضرب شد و سکه های 50 ریالی در سال 1359 وارد بازار شد. سکه 250 ریالی در سال بعد معرفی شد. در سال 1383 اندازه سکه های 50، 100 و 250 ریالی کاهش و سکه های 500 ریالی معرفی شد. انواع جدید و کوچکتر 250 و 500 ریالی در سال 1388 به همراه عیار جدید 1000 ریالی معرفی شدند. در سال 1389 سکه با عناوین 2000 و 5000 ریال منتشر شد.[41]

از سال 1990

اسکناس

ارزش

شرح

معکوس

ارزش

روه الله خمینی